Πρόκειται για μια από τις συχνότερες εκφυλιστικές νόσους του εγκεφάλου.
Ο επιπολασμός της ανέρχεται σε περίπου 2 ανά 1.000 άτομα, ενώ στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 20.000 ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο αυτή. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου αυξάνεται με την ηλικία, φθάνοντας το 1% του πληθυσμού άνω από 60 ετών. Κληρονομικότητα παρουσιάζεται σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών, γύρω στο 5%.
Ο ρόλος της διατροφής στη νόσο Πάρκινσον
Ο ρόλος της διατροφής στην αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον περιλαμβάνει την εμπλοκή των διαφόρων θρεπτικών συστατικών σε διάφορα βιοχημικά μονοπάτια των νευρονικών λειτουργιών. Έτσι, τα διατροφικά συστατικά μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
Τα ωμέγα-3 λιπαρά
Τα ευεργετικά αποτελέσματα των ωμέγα-3 λιπαρών στη νόσο του Πάρκινσον είναι απολύτως τεκμηριωμένα μέσα από μια πληθώρα μελετών, οι οποίες επισημαίνουν βαρύνουσα σημασία της συμμετοχής τους σε πολλαπλές βιοχημικές λειτουργίες.
Μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται η σύνθεση αντιφλεγμονωδών μεσολαβητών, η διαμόρφωση ρευστότητας στην κυτταρική μεμβράνη, η ενδοκυτταρική σηματοδότηση και η γονιδιακή έκφραση. Η αύξηση των ωμέγα-3 λιπαρών επιφέρει σημαντικά κλινικά αποτελέσματα στη νόσο του Πάρκινσον.
Επομένως, μπορούν να αποτελούν πολύτιμο και βιολογικά αξιόπιστο εργαλείο για την περιεκτική διαχείριση των νευροεκφυλιστικών νόσων, ιδιαίτερα στα αρχικά τους στάδια (Avallone et al. 2019). Υπενθυμίζεται ότι πλούσια τρόφιμα σε ωμέγα-3 λιπαρά είναι τα λιπαρά ψάρια (σαρδέλες, σκουμπρί, ρέγγα, σολομός κλπ.) και φυσικά το μουρουνέλαιο.
Οι αντιοξειδωτικές ουσίες (βιταμίνη Ε) στην αντιμετώπιση της νόσου Πάρκινσον
Το οξειδωτικό στρες και οι μιτοχονδριακές διαταραχές επισημαίνονται ως κεντρικό χαρακτηριστικό των εκφυλιστικών νόσων του εγκεφάλου. Το οξειδωτικό στρες, μια κατάσταση που συμβαίνει λόγω της έλλειψης ισορροπίας στο οξειδωτικό και αντιοξειδωτικό ισοζύγιο, είναι γνωστό ότι διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην παθοφυσιολογία των νευροεκφυλιστικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των νόσων Αlzheimer(AD), Parkinson (PD) και Huntington (HD).
Προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, οι αντιοξειδωτικές ουσίες (πχ. Βιταμίνη Ε), παρουσιάζουν υψηλό ενδιαφέρον ως δυνητικοί θεραπευτικοί παράγοντες. Τα in vivo ευρήματα που προέρχονται από ανθρώπινα δεδομένα και αναφορές, σημειώνουν την ικανότητα των αντιοξειδωτικών να διασχίζουν με ευκολία τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, βελτιώνοντας τις κινητικές και γνωσιακές λειτουργίες.
Ως αποτέλεσμα, η θρεπτική τους πρόσληψη είναι ιδιαίτερα σημαντική στη νευροπροστατευτική παρέμβαση και μπορεί να αποτελεί ένα επιπλέον βοηθητικό μέσο σε μια νέα θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον (Kujawska & Jodynis-Liebert, 2018).