ANTHROPAUSE – Επίσημη συμμετοχή στο 24o Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Η ταινία  ANTHROPAUSE έχει πάρει το τίτλο της από τη λίστα των λέξεων που κάθε Δεκέμβριο το λεξικό της Οξφόρδης εισάγει επισήμως στο Αγγλικό λεξιλόγιο. Οι νέες αυτές λέξεις έχουν «προκύψει» από τα τεκταινόμενα στο πλανήτη τη χρονιά που πέρασε. Το Δεκέμβριο του 2020 μια από τις λέξεις που εισήχθησαν ήταν η λέξη anthropause (από τη σύνθεση των Ελληνικών λέξεων άνθρωπος και παύσης) που νοηματοδοτεί τη διακοπή της ανθρώπινης δραστηριότητας εξ αιτίας της πανδημίας.

Η ταινία ξεκινά σ’ ένα απίστευτης ομορφιάς Ελληνικό νησί, τη Σύμη, στο μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ όπου χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν πιστεύοντας στα θαύματα που απορρέουν από τον Αρχάγγελο. Ένα δε απ’ αυτά είτε ως θρύλος είτε ως μύθος που εξελίχθητε σε λαϊκή παράδοση έχει διαμορφώσει εδώ και αιώνες την πεποίθηση πως αν πετάξεις στη θάλασσα  ένα μπουκάλι, οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι, κλείνοντας μέσα ένα μήνυμα με μια προσευχή , ένα αίτημα ή μια ευχαριστία, προς τον Αρχάγγελο αυτό το μπουκάλι με κάποιο τρόπο αργά η γρήγορα θα φτάσει στο νησί και το αίτημα σου θα εκπληρωθεί.

Με αφορμή αυτό, ο πολίτης C (μπορεί να είναι το αρχικό του ονόματος του σκηνοθέτη, μπορεί να είναι το αρχικό της λέξης Cosmos, ή απλά ένας πολίτης τρίτης κατηγορίας) ξεκινάει  ένα ταξίδι εξερεύνησης της σχέσης του ανθρώπου με την πίστη και τη γνώση, το τυχαίο και το πεπρωμένο, το φυσικό και το μεταφυσικό. την επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους και την επικοινωνία τους με το Θεό. Το ταξίδι αυτό θα οδηγήσει την ταινία από τη Σύμη στην Αθήνα, στη Βοστώνη και στη Νέα  Υόρκη όπου εκεί σε αντίθεση με τη Σύμη που οι άνθρωποι πιστεύουν στα θαύματα, στη πρωτεύουσα του πλανήτη  οι άνθρωποι πιστεύουν ό,τι διαβάζουν και ακούνε στο κινητό τους τηλέφωνο.

Μέσα από συνεντεύξεις με θρησκευτικούς εκπροσώπους, (Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, Μητροπολίτης Σύμης, Ηγούμενος του μοναστηριού στη Σύμη) διακεκριμένους επιστήμονες (ο κορυφαίος θεωρητικός φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος, ο καθηγητής πληροφορικής και τεχνητής νοημοσύνης στο ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης) και απλούς ανθρώπους της πίστης που καταθέτουν τη δική τους θαυματουργική εμπειρία, αναπτύσσεται ένα δίπολο με τα μαγικά τοπία της Σύμης και το Μοναστήρι του Πανορμίτη στη μια πλευρά και το μητροπολιτικό περιβάλλον στη Νέα Υόρκη από την άλλη.

Όταν την άνοιξη του 2020 ξεσπάει στον πλανήτη μια πανδημία, ο πολίτης C που ζει ως μετανάστης στη Νέα Υόρκη, βρίσκεται εγκλωβισμένος εκεί με το lock down. Βγαίνει κάθε μέρα και καταγράφει με την κάμερα του, την έρημη Νέα Υόρκη.

Όσα  είχαν ειπωθεί, από επιστήμονες, θρησκευτικούς ηγέτες και απλούς ανθρώπους, δυο χρόνια πριν έρχονται και μ’ ένα απροσδόκητο τρόπο σχεδόν μεταφυσικό συμπληρώνουν και συμπληρώνονται από τις εικόνες της έρημης μητρόπολης. Σ’ αυτό το σμίξιμο και τον τρόπο που αντιμετώπισαν την πανδημία λαοί, κυβερνήσεις, θεσμοί, κοινωνίες και απλοί άνθρωποι,  καταγράφεται η πίστη, η θρησκοληψία, η δύναμη και οι δυνατότητες της γνώσης,  και αποκαλύπτεται  η δυσκολία του ανθρώπου να διαχειριστεί τα επιτεύγματα του, η αυτοσυντήρηση της εξουσίας, η διαφορά της γνώσης απο την πληροφορία και η χειραγώγησή τους από αυτούς που τις χρηματοδοτούν ή τις χρηματίζουν. Η «απόδραση» του πολίτη C από τη Νέα Υόρκη καταγράφει με χρονική ακρίβεια μια δυστοπική επιστροφή 40 ωρών μέσα από έρημα αεροδρόμια και διαδοχικές πτήσεις που είναι ο επίλογος του ταξιδίου που άρχισε το 2018 μόνο που τώρα δεν αφορά μόνο τη σχέση του ανθρώπου με τη γνώση και τη πίστη αλλά την μοναξιά, το φόβο και το μέλλον του ανθρώπου στον πλανήτη αφήνοντας το ερώτημα αν όταν τελειώσει η πανδημία θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα εκείνη όπου η ανθρωπιά είχε παύσει.