Η αρχή είναι η χαρά του να πεις μιαν ιστορία – πέρα από στιλ και ύφη. Η κατάληξη είναι πάντα η χαρά του να απολαύσεις μιαν ιστορία.
– Συναντήθηκαν ποτέ ο Eric Clapton με τη Ρία Κούρτη;
– Γνωρίζονταν ο Μύθος του τσέλου με το φρικιό Πλυνεβάλε;
– Από τι υπέφερε η μεγάλη Ντίβα της Ροκ;
– Τι ήταν ο Τζάγκαρ Μάγκαρ και τι ο Βατραχοτσιπούρης;
– Για ποιον λόγο η ημίαιμος αοιδός Μίτση ήταν γνωστή στον κάμπο ως «Μίτση η κλείστρα»;
– Ποιος μπουζουκτσής ουδέποτε έπαιξε «Το άγαλμα»;
– Πόσες σελίδες του «Fidelio» δεν πρόλαβε να παίξει ο βιολιστής Ζώης και γιατί;
– Πότε ο κλαριτζής Κυριάκος φοβήθηκε ένα κοντραμπάσο;
– Ο Δημητράκης ο Μπεσαμεμούτσους γιατί χώρισε;
Κάποιες απαντήσεις αναδύονται μέσα από βιβλίο «Οι παιχνιδιάτορες – 33 μικρές ιστορίες μουσικών» του συγγραφέα, τραγουδοποιού και ιδρυτικού μέλους της μουσικοθεατρικής ομάδας «Άγαμοι Θύται», Στάθη Παχίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Ένα βιβλίο με φιλοδοξία χαμόγελου. Λείπουν διευθύνσεις και ονόματα (πίιιισω κλειδαροτρυποκάρυδοι!) γιατί το «τι» και το «πώς» της πράξης υπερισχύει πάντα του «ποιος».
Στη Σμύρνη οι Μουσικοί ονομάζονταν «Παιχνιδιάτορες» και το παιγνιώδες, το πλάγιο βλέμμα τους κρατά ακόμη και σήμερα «αεί παίδες», κορυφαίους του χορού, μάγους της φυλής.
Επιμέλεια έκδοσης: Φανή Κεχαγιά
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Κική Πατράλη
Φωτογραφία Στάθη Παχίδη: Ελένη Κατρακαλίδη
