Ο Μιχάλης Δήμας έχει ασχοληθεί με διάφορα είδη γραπτού λόγου, αν και προτιμά τη μικρή φόρμα, το διήγημα, το θεατρικό μονόπρακτο, τον στίχο, το τραγούδι και βέβαια την ποίηση.
Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του μετά τα: «Γλωσσοκόπανος», με ευθυμογραφήματα, (εκδόσεις Οσελότος) και το «Φευ-γάτες ιστορίες», με διηγήματα, (εκδόσεις Έναστρον).
Ποίηση είναι
Ποίηση είναι ν’ αφουγκράζεσαι τη σιωπή
να τη μεταφράζεις σε λέξεις
με το φόβο να μην παρακούσεις
και χαθείς στη μετάφραση
Είναι να γίνονται οι γραμμές
στο άγραφο χαρτί, σιδηρογραμμές
να ξεφορτώνεις πάνω τους το έλλειμμα
σα να ’ναι πλεόνασμα
να το στέλνεις σε άγνωστο προορισμό
κι ας ξέρεις πως το πιο πιθανό
είναι να επιστρέψει στην αφετηρία
Ποίηση είναι να ρίχνεις κάτω
της μοναξιάς σου τα κάγκελα
να τα κάνεις λεπτές γραμμές
που περιμένουν στίχους
κι έτσι, οριζοντίως και καθέτως
να προσπαθείς να λύσεις
το σταυρόλεξο της ύπαρξης
με το φόβο μη σ’ εγκαταλείψουν και οι λέξεις
και μείνεις μόνος με το σταυρό
ή ακόμα χειρότερα μη μείνει μόνος του
ο σταυρός, χωρίς την προσδοκία έστω
μιας ανάστασης
Ο Μιχάλης Δήμας μοιάζει να αγαπάει τις λέξεις, παίζει μαζί τους, τις χρησιμοποιεί κι εκείνες φαίνεται πως το διασκεδάζουν και του παραδίνονται.
Όλα εδώ Πληγώνονται
Θυμάμαι που μου είπες
πως όλα εδώ πληρώνονται
μα εγκυμονούν οι λύπες
εδώ όλα πληγώνονται
Αγρίεψαν οι γύπες
ψάχνουν τον Προμηθέα τους
μπουκάραν από τρύπες
κι από χρησμούς αθέατους
Λόγια πολλά σου πήρα
τα λόγια δε χρεώνονται
σαν τα μπουκάλια μπίρα
φεύγουν καταναλώνονται
Bρέθηκα ναρκωμένος
από τις τόσες νάρκες μου
κι ο γύπας πεινασμένος
τρώει από τις σάρκες μου
Κυκλοφορεί σε CD το τραγούδι «Παραφορά» σε στίχους δικούς του και μουσική του αξέχαστου Νότη Μαυρουδή και το «Όσο σκοτάδι τόσο φως» σε στίχους και μουσική δική του.